تاریخچه پاستا

تاریخچه تولید پاستا و ماکارونی در جهان

نظریه های بسیاری وجود دارد که پاستا در اطراف ماکارا توسعه یافته است.

برخی از محققان این موضوع را در نوشته های مارکو پولو در قرن سیزدهم کشف کرده اند

که در سال ۱۲۷۱ در ایتالیا از یکی از سفرهایش به چین آن را معرفی کرد

ماکارونی در چین. برای دیگران، بیشتر به تمدن های قرون وسطایی اتریشی ها می رسد

که آنها را با خرد کردن یا خرد کردن غلات و دانه های مختلف مخلوط با آب

و سپس آنها را پخته و به غذا خوشمزه و مغذی تبدیل می شود.

هنگامی که یونانی ها ناپل را تاسیس کردند، آنها ظرف هایی را توسط بومیان ساختند که شامل یک خمیر.

متشکل از آرد و آب جو است که پس از آن زیر خورشید خشک می‌کردند و به ترتیب آنها را “makaria” نامیدند.

در روم باستان نیز غذاهایی که بر پایه ماکارونی درست می‌شدند نیز وجود داشته

و یکی از غذا های مورد علاقه امپراطور رومی ها پاستایی که به شکل نوار های پهن در آمده بوده است.

در آن زمان رومی ها ابزار، ظروف، روش ها (ماشین آلات) برای تولید ماکارونی لازانیا را توسعه دادند؛ وامکانات عالی را برای حمل و نقل و ذخیره سازی ارائه داده اند.

این گسترش و سلطه در رم بود که کشت غلات را به خاطر وجود ماشین الات در سراسر حوزه دریای مدیترانه را ارائه و گسترش می‌داد.

مهمترین و بزرگترین انبار های رومی ها سیسیل بود، اما “گندم و غلات” از نوار دریای مدیترانه،

آفریقا و لبنان و بعدا، در طول امپراتوری Augustus، از اسپانیا، ساردینیا و سوریه وارد شد.

نظر پلاتینا، یک کتابدار واتیکان،درباره ماکارونی ها

اصطلاح ماکارونی، که امروزه نوعی ماکارونی بلند محسوب میشود.

به گفته پلاتینا، یک کتابدار واتیکان، در قرن دوازدهم نوشت که ماکارونی ها و پنیر ها میراثی از آشپزخانه های جنوا و ناپل بودند.

ساکنان آن هر روز آنها را می خوردند. در کتابی تحت عنوان “پخت و پز کوک”، از قرن سیزدهم مشخص شد که لازانیا به عنوان یک نوار ماکارونی در سوپ های غنی شده خورده می شود.

اصطلاح “laganas” در کتاب “De arte coquinaria” توسط Apicio. در دانشگاه بولونیا یافت می شود،که در آن شرح نحوه تولید لازانیا گفته شده است.

بعد از مدتی پاستا از یونان به ناپل رسید، که برای مدتی مستعمره یونانی ها بود.

در حال حاضر در تاریخ مدرن، پاستا به طور کلی در اسپانیا، به خصوص از قرن شانزدهم، زمان پادشاه اسپانیایی در ناپل پذیرفته شده است.
بنابراین، در زمان اتروسن ها و رومی ها، در ایتالیا از پاستا تازه استفاده شده و قدردانی شده است.
در طول قرن ها، پاستا همچنان در جداول در ایتالیا تحت نام های مختلف ظاهر شد.

به عنوان مثال، در سال ۱۴۰۰ پاستا “لازانیا” و سازندگان ماکارونی “lasagnare” نامگذاری شد. در سال ۱۸۰۰ آنها نام خود را تغییر دادند و به نام “ورمیشل” نامگذاری شدند.

اما بین ۱۴۰۰ و ۱۸۰۰ بین “لازانیا” و “ورمیشیل”، “فیدلی” متولد شد، که منسوجات استوانه ای است. به این ترتیب سازندگان ماکارونی نیز “fidellai” نامگذاری شدند.

در ابتدای قرن هفدهم، اولین ماشین آلات برای تولید پاستا، در ناپل اختراع شد.
که در خیابان های شهر به خاطر گسترش ماشین های برش و اختراع دستگاه پرس،

امکان تولید ماکارونی را با قیمت پایین فراهم شد. و به همین دلیل به یکی از غذای خوب و مورد علاقه مردم تبدیل شد.

در سال ۱۷۴۰، در شهر ونیز، پائولو آدامی، مجوزی را برای باز کردن اولین کارخانه ماکارونی دریافت کرد.
و بعد از چند سال، در آمالو، آنها شروع به استفاده از آسیاب های آب و سنگ شکن، که در آن سمولینا از سبوس جدا میشد کردند سراسر اقیانوس به ارمغان آوردند.

در ابتدای قرن نوزدهم، غذاهای پخته تری مشاهده میشد که، از پاستا تشکیل شده بود،
کمی بعد از آن، عادت غذایی آنجا کاملا تغییر وبه شکل های فوق العاده تبدیل شد.
در طول این قرن مصرف پاستا خشک، به سرعت در سراسر جامعه ایتالیا گسترش یافت

که هر روز به شکل های جدیدی تبدیل شد و ارائه آن به مهمانان به نشانه تمایز بوده.

پاستا در آن زمان با دست خورده میشد و بعد از اضافه شدن سس های مختلف این شکل از خوردن پاستا از بین رفت

و الان پاستا یکی از سنتی ترین و پر طرفدار ترین وعده غذایی بین مردم ایتالیا محسوب می شود

که با افزودن سس های مختلف به شکل های گوناگونی سرو میشود .و از معروفترین آنها میتوان به اسپاگتی اشاره کرد.